Neyin kafası kim bilir

Küçükken saçma bir inanışım vardı. Her sabah uyanır bi güzel dakikalarca esnerdim. Sözde ritüelimdi bu benim hem de hep aynı saatte bıkmadan usanmadan yaptığım pek özel bi ritüel. Unuturdum bazı sabahlar ama olsun o zaman da birikirdi esnemelerim yani aslında unutmaz bekletirdim. Birikince de "Allahım ne yapacağım şimdi ben" der panikler hemen günlerce biriken esnemelerimi yapmaya başlardım. Kollarımı açar, bacakları uzatır öyle dakikalarca esnetirdim vücudumu. Dakikalar çok önemliydi! Kaytarmadan hakkını verirdim. Yapmayı unuttuğum her günün dakikasını da ayrı ayrı hesaplardım :)) Dün tam 5 dakika esnemedim bugün de 5 dakika var tamam bugün tam 10 dakika esnemek zorundayim! Aman Allahım çocukluğuma inmek isteyen o psikoloğa acıdım şimdi bak:) Başta demiştim saçma bir alışkanlık diye hiç gülme okurken!

Şimdi bu gece farkettim ki büyüyünce bi başka saçma ritüelim daha olmuş benim.. Hiç farketmeden ve istemeden bu kez! Esnemek kadar rahatlatıcı ama yine bi o kadar gereksiz. Bir gün yapmayı unutsam biriktirip çoğaltıp yine dakikaları arttırarak yaptığım.. Yine her güne inatla ayrı dakikalar ekleyerek, katlayarak bazen. Heh bu günlük bitti deyip rahatlayana kadar. Sebebi bitmediği sürece de kurtulamayacağım bi ritüel..

O zaman bu yeni alışkanlığımın şerefine dinle bence benimle..

Ağlamak güzeldir
Süzülürken yaşlar gözünden
Sakın utanma
Ağlamak güzeldir

Ağlamak öfke delice nefret
Doruklarda aşk doyumsuz sevinç
Kahreden keder kısaca hayat
Ve nefesin ve nefesindir
Ağlamak güzeldir
Süzülürken yaşlar gözünden
Sakın utanma

Ağlamak güzeldir
Ağlamak senin kara dünyana
Hala sevdiğin ve hissettiğin
Tüm güzelliğin ve çirkinliğinle
Varolduğundur varolduğundur
Ağlamak şu gelip geçici dünyada
Herşeye rağmen varolmak demektir
Ağlamak yaşayan binlerce duygu
İnsanca güzel bişeydir

Ağlamak güzeldir